Veraldir fæðast, heimsálfur rísa

 

Stundum hlæ ég svo hressilega að það þyrlar upp fellibyl í himinhvolfinu.

Stundum brosi ég svo breytt að fjarlægar stjörnur hristast í jarðskjálfta.

Og stundum, þegar ég er flýt um á hamingjuskýji, þá fæðast veraldir, heimsálfur rísa og úthöfin gera sig breið.

En aldrei nokkurn tíma legg ég svo mikið sem einn fingur á jörðina.  Því þar er mínu starfi lokið og þitt starf rétt að byrja.

Ho, ho, ho!

Alheimurinn

Athugasemdir

[Heiða Þórðar, 6.9.2007 kl. 10:45]

MEIRIHÁTTAR færsla!